Forum poświęcone fińskim skokom narciarskim

silva

to masz szczęście Razz

...

karcia13511

możesz być pocieszycielką Arttu, kto ci broni xD

silva

... Ja pocieszycielką ? Dobre ...

Wink

karcia13511

no, dobre i to xD

silva

chodziło w żargonie te "dobre" Wink

anja

Może ktoś, komu się nudzi, stworzy coś nowego Smile

? Ja (niestety) nie mam czasu, bo mam bardzo dużo nauki, zaś komputer włączam jedynie w piątkowe popołudnia Smile

. Skorzystam zatem z tworczości innych, sama ograniczę suię do czytania opowiadania pozostałych użytkowników tego forum Smile

.

silva

ja zapraszam do przeczytania mojego opowiadania na [link widoczny dla zalogowanych] Smile

:*

anja

Tego typu posty piszcie w temacie "Reklamy" Smile

. Bardzo fajna strona Smile

. Naprawdę świetna Smile

.

karcia13511

Odcinek się pisze: byłby już, ale niestety mój braciszek dziś chorował Hrm

karcia13511

Anja po uszy zatopiła się w zeszycie od historii. Ostatnia słaba ocena trochę ją podłamała i postanowiła być dobrze przygotowaną do odpowiedzi ustnej. Siedząca obok Karolina beztrosko żuła gumę patrząc trochę tępo w dal. Czasem udało jej się udanie naśladować Mattiego Hautamakiego. Ona nie musiała się uczyć i skwapliwie z tego korzystała. Nucona z cicha słoweńska piosenka zamarła jej na ustach, gdy dojrzała Arttu.
- Idę stąd. – szepnęła do Anji. – Niebezpieczeństwo zbliża się.
- Znaczy co? – przeraziła się dziewczyna.
- Lappi.
- Vittu...
Karolina nie słuchała już i poszła sobie. Ostatnio przebywanie w towarzystwie Arttu przekraczało jej siły. Rozpoczęła swobodną pogawędkę z Harrim, ale co jakiś czas spokojnie zerkała na rozmawiającą parę. Wnioskowała, że musiało się tam dużo dziać, bo oboje żywo gestykulowali.
- „Czyli mu powiedziała.” – pomyślała z dumą. – „Moja szkoła.”
Rozmowa dwojga nastolatków była coraz ostrzejsza: oboje zaczęli mówić podniesionymi głosami. Karolina zmarszczyła brwi i wsłuchała się w to, co wywrzaskiwali.
- „Prostak.” – pomyślała z pogardą.
- Iskrzy tam, co nie? – skomentował Harri.
- Fakt. Co za szczęście, że nie idą na zabawę razem – przynajmniej poimprezujemy należycie.
- A jeśli ten cały Denis to jakaś kłótliwa kreatura?
- Wątpię. Miałam okazję go poznać i zapewniam cię, że jest łagodny jak baranek.
- Dobrze, że nie jak renifer z nosem jak żarówka.
Oboje wybuchnęli tak głośnym śmiechem, że przechadzający się korytarzem Mika Kojonkoski spojrzał na nich pobłażliwie.
***
Karolina naprawdę dobrze bawiła się z Harrim. Jakby to określiła jej matka chłopak był „do tańca i do różańca”. O jego zdolnościach tanecznych miała okazję się przekonać. W rozmowie także był uroczo ujmujący, dużo żartował. Zebrał sobie u niej tego wieczoru kilka dużych plusów.
- Chcesz się czegoś napić? – zapytał, gdy zmęczeni tańcem przysiedli pod oknem.
- Chętnie.
- Poczekaj chwilę.
Harri poszedł w kierunku stolika. Nie wiedzieć czemu zamyślił się. Mawiał, ze nie może tego robić, bo zaowocuje to jakimś przykrym wypadkiem. Były to słowa prorocze: z impetem wpadł na nieznajomą mu dziewczynę.
- Przepraszam! – zawołał i pomógł jej podnieść się z podłogi.
- Uważaj jak chodzisz! – fuknęła, rozmasowując te miejsca na ciele, które ucierpiały w zderzeniu z podłożem.
- Nie wystarczy, że przeprosiłem? – spytał z głupia frant, spokojnie patrząc w brązowe oczy nieznajomej.
- Ty przepraszasz, a mnie boli. – odpowiedziała wyniośle i poszła sobie.
- „Dziwne dziewczątko.” – pomyślał Harri w zadumie.

Aino

Kochana, super Smile

A czy to dziwne dziewczątko to byłam ja? Very Happy

Jutro postaram się coś skrobnąć, chyba że Ty masz jakiś pomysł Razz

Aino

Aśka wkroczyła niepewnie do budynku. To był jej pierwszy dzień w nowej szkole. Nie dziwiło nikogo to, że była zestresowana. Od niedawna mieszka w tym mieście, nie ma żadnych przyjaciół... Jak ją tu przyjmą? Czy ją zaakceptują?
Stanęła przed gabinetem dyrektora i drżącą ręką zapukała.
-O, Panna Joanna! Proszę wejść, zaraz zaprowadzę Panią do klasy.
Dziewczyna skinęła głową i po chwili stała na środku sali. Kilkanaście par oczu patrzyło na nią z zaciekawieniem.
-Moi drodzy, to jest Asia. Od dziś będzie uczyła się z Wami w klasie. Asiu, to jest profesor Ahonen, wychowawca klasy- ręką wskazał na Janne (jeśli wychowawcą jest ktoś inny to poprawię!).
Asia przywitała się z Aho i usiadła do wskazanej przez historyka ławki. Siedziała już tam jakaś dziewczyna.
-Cześć- podała jej rękę- Jestem Karolina- uśmiechnęła się
przyjaźnie.
-A ja Aśka- dziewczyna odwzajemniła uśmiech. Po chwili milczenia, desperacko próbując podtrzymać tą "rozmowę", odparła- Cieszę się, że znam chociaż jedną osobę...
-Na przerwie przedstawię ci resztę. Na pewno ich polubisz- zaśmiała się cicho Karolina.- Ale teraz ćśś... Aho jest dość surowy. Lepiej, żebyś nie podskakiwała już pierwszego dnia- uśmiechnęła się porozumiewawczo.
-Ok- zachichotała dziewczyna i natychmiast zamilkła...
***
Harri przyszedł do szkoły dopiero na drugą lekcję. Przed drzwiami klasy dorwała go Anja.
-Hej! Nie wiesz, co się dziś stało!
-Kojo dostał list z bombą? Aho został napadnięty przez Talibów? Jandę porwali kosmici? Odwołali nam lekcje?
-Źle, źle, źle i jeszcze raz źle.- nagle obok niego pojawiła się Karolina- Mamy nową uczennicę w klasie!
-No popatrz. Któż jest tak zdesperowany, żeby dołączać do nas w połowie roku szkolnego?-Harri spojrzał na dziewczyny z wyraźnym zaciekawieniem.
-Bez przesady. Nie nazywałabym jej desperatką. Po prostu przeniosła się tu z innego miasta.-odparła Anja.- Ty w takim wypadku zapewne w ogóle nie chodziłbyś do szkoły- dodała cicho. Karolina, słysząc to, tylko się zaśmiała.- Zresztą, jest bardzo sympatyczna.
-To może mi ją przedstawicie?
-Chętnie, tylko widzę, że nam dziewczę gdzieś zniknęło- rozejrzała się Karolina.- No trudno, zobaczysz ją na lekcji.
-Poczekam- odparł, kładąc plecak pod klasą- Ale póki co, idę po coś do picia. Kupić Wam coś?
-Nie trzeba.
***
Harri, jak zwykle zamyślony, udał się do bufetu. Wciąż zastanawiał się, co to za dziewczyna dołączyła do ich klasy tak nagle.
"Ciekawe, czy jest ładna?" myślał. "Eee, to pewnie jakaś kujonowata maszkara z okularami niczym denka od szklanek. Albo babsztyl w stylu Elmeri..brr!" wzdrygnął się na samą myśl.
Ale jak powszechnie wiadomo, zaduma Harriego rzadko wychodzi mu na dobre. Tak było i tym razem.
-Auć!- rozległ się syk. Chłopak nagle się ocknął i zobaczył dziewczynę leżącą na podłodze.
-Nic Ci się nie stało?- spytał i pomógł jej wstać. W myślach stwierdził, że chyba ma deja vu-w tym tygodniu potrącił już drugą osobę.
-Nie, nic... Mam doświadczenie w upadaniu...- dziewczyna po chwili podniosła wzrok. Ze zdumieniem stwierdziła, że przed nią stoi ten sam chłopak, który kilka dni temu potrącił ją w podobny sposób. Harri również poznał "znajomą". Zaróżowił się po czubki włosów.
Stali tak w milczeniu przez minutę. Nagle dziewczyna parsknęła śmiechem, co wytrąciło Harriego z równowagi.
-Przepraszam- wykrztusiła- ale już drugi raz na siebie wpadamy... Trochę mnie to rozbawiło-powiedziała między kolejnymi wybuchami śmiechu- Jeszcze raz, a pomyślę, że to przeznaczenie!
Harri również zaczął się śmiać.
-Jestem Asia- podała mu rękę- bardzo mi miło- uśmiechnęła się.
-A ja Harri.- uścisnął jej dłoń- Teraz będziesz wiedziała, na kogo nasyłać policję, gdy kiedyś wylądujesz przeze mnie w szpitalu.
Oboje znów zachichotali.
-A jak ręka? Boli po ostatnim wypadku?
-Trochę... Ale już przechodzi- uśmiechnęła się.- A tak w ogóle to... przepraszam, że tak na ciebie wtedy naskoczyłam. Byłam zdenerwowana i...- nie dokończyła. W tej chwili zadzwonił dzwonek, obwieszczający początek lekcji -...nieważne. Muszę już lecieć! Jeszcze na siebie wpadniemy!- puściła chłopakowi oczko i pobiegła na piętro. Chłopak stał oszołomiony przed dobrą chwilkę, dopóki Arttu i Pekka niemal siłą nie zaciągnęli go do klasy...
***
-Harri, co Ty tak długo? Jeszcze minuta i spóźniłbyś się na lekcję!- strofowała chłopaka Karolina- Janda chyba by Cię zabił. Albo przynajmniej przepytał.
-Ehe- chłopak wydawał się nieco nieobecny. Dziewczyna pomachała mu ręką przed oczami.
-Halo! Ziemia do Harriego! Obudź się!- gdy Olli spojrzał na nią, kontynuowała- Miałam pokazać Ci tą nową. Stoi tam.
Gdy chłopak spojrzał w kierunku wskazanym przez Karcię, omal nie zemdlał...

Wiem, beznadziejne. Ale Karcia mnie zainspirowała Smile

Musiałam coś napisać Very Happy

Następne części będą lepsze, obiecuję Smile

silva

Eeee, mnie tam się podoba Kwadratowy

... Jestem i będę czynną czytelniczką ... i przepraszam za reklamę Razz

ale nie wiedziałam Razz

silva

anja

Świetny odcinek karcia. Bardzo podobał mi się także Twój Aino.
Jeśli jesteśmy już przy zasadach to nie można pisać kilku postów po sobie.